چوهستی ؛ خوش باش

با سلام ، سپاس و شادمانی

روح ما به دنبال "احساس "هست .

یعنی اینکه روح فقط با احساساتی که تجربه می کند ، معنا می گیرد و دریافت خواهد داشت . 

در واقع آنچه که ما به عنوان دانش و علم، در حال آموختنش هستیم ، ذهن ما را تغذیه می کنه ولی حسی که به تجربه ها و جهان اطرافمون داریم ، در بایگانی روحمون ، اندوخته میشه .

 

دریافت نهایی می تونه این باشه که روح ما ابدی و ازلی هست ، پس چه بهتر که توشه ای مناسب براش تهیه کنیم و مناسبترین احساس ها را برای روحمون خلق کنیم .  

"انگار که نیستی .... ، چو هستی خوش باش ." 

مشغول تجربه کردن این بیت از شعر مولانا هستم .