دو راه داری :
می تونی به درونت بری و منتظر راهنمایی باشی
یا می تونی آستیناتو بالا بزنی و با آنچه داری و از همون جایی که هستی ؛ کاری که می تونی رو انجام بدی .
البته اگه از راه دوم بری ؛ زودتر به هدفت می رسی !
چقدر طول می کشه که بدونی خودت برای خودت کافی هستی و لیاقت داری به چیزایی که می خوای ؛ برسی ؟
چه اتفاقی باید برات بیفته که اینو درک کنی ؟
با کمک استعاره های نیروبخش ؛ می تونیم زندگی مون و دوران سخت اون را بهتر کنیم
گاهی که زندگی سخت می گذره ؛ ممکنه با خودت بگی : خدای من یعنی این تا ابد ادامه داره ؟
یا از استعاره استفاده کنی : هی ! زندگی مثل فصل هست و اکنون فصل زمستان زندگی منه .
یک کمی با خودت فکر می کنی و می گی : بعد از زمستان ؛ بهار از راه می رسه ؛ خورشید می تابه و دیگه از سرما منجمد نمی شم . می تونم دانه بپاشم و فصل بهار را بگذرونم .
خب ! در زمستان هم مجبور نیستم از سرما یخ بزنم ؛ می تونم برم برف بازی کنم و و و و
با همین استعاره های قشنگ ؛ به سختی های زندگی هم میشه معنا داشت .
هر لحظه زندگی تون زیبا
وظیفه تو این نیست که دنیا و اطرافیانت را تغییر دهی ؛ وظیفه تو قرار گرفتن و همراهی با جریان درونی کاینات و بزرگداشت آن در درون جهانی است که وجود دارد .
از زندگی لذت ببر . زندگی معرکه است . سفری باشکوه است .
زندگی کن و لبخند بزن بخاطر آنهایی که با لبخندت زندگی می کنند .
شادکامی و سعادتت را دنبال کن . عالم درجایی که فقط چــهاردیواری بوده ؛ درهایی را برای تو بـــــاز می کند .
خودت را کاملا" به خدا بسپار
او به تو قدرت انجام کارهای بزرگ را می دهد .
اگر به عشق او ؛ بیشتر از ناتوانی خودت ایمان داشته باشی.