وقتی که عشق می ورزم

با نام و یاد عشق

دیشب باله های دلم پروانه وار سوخت ، تا بی نهایت کدامین احساس غوطه می خورم که چنین معصومانه راه قلبم را گشوده ای ...

و عبارت کوتاهی دیگر از کتاب مهربان مراقب :امروز که گذشت فردا هم به بی تو ماندن ،عادت خواهم کرد . در آوردگاهم نگاهم تصویر محکمی از تو حک می شود ...

نقشی از عشق در گوشه وکنار زندگی ام حک شده و این مهربانی بزرگ را کلمات ، دوباره بمن برمی گردانند و  اینگونه  عشقی زیبا جسورانه ، تبدیل به کلمه میشود !

اغلب به احساس خودم اهمیت می دم  و این نوعی احترام به من واقعی من است .

حس های سرشار از هیجانم ، تبدیل به گفتار می شود ، اشک می شود ، یا یه غذای خوشمزه . شاید هم حسم را با کمک عضلات پاهایم تبدیل به قدمهایی نه چندان تند کنم که در پارکی پرسه می زند .

من مهربانی را ذره ذره کوچکش می کنم و اجازه می دهم تا تبدیل به لبخندی بزرگ بر روی لبانم شود و یا شاید یک برق کوتاه در عمق چشمانم .