هستی ما همانند ابرهای پاییزی ناپایدار است .
مشاهده مرگ و زندگی موجودات ؛ همچون نگاه کردن به حرکات رقص است .
زندگی همانند آذرخشی در آسمان است . همچون سیلابی که از سراشیبی کوه فرو می ریزد .
لحظه ای مکث کردیم تا با یکدیگر مواجه شویم ؛ یکدیگر را ببینیم ؛ دوست بداریم و با یکدیگر سهیم شویم .
این لحظه ؛ لحظه باارزش ؛ اما گذراست .
لحظه ای است در ابدیت ؛ چنانچه با عشق ؛ سبک دلی و محبت با یکدیگر سهیم شویم ؛ برای یکدیگر فراوانی و لذت به ارمغان می آوریم .