کمال گرایی درواقع یه احساس عاطفی هست و اغلب در آدمایی دیده میشه که مدام مشغول تلاشند .
برای این آدما همیشه مرغ همسایه غازه !!!
هیچوقت بنظرشون هیچ چیز و هیچ شرایطی کامل نیست . اصلا به خودشون فرصت لذت بردن از آرزویی که بهش رسیدن رو نمی دن و می رن سراغ یه آرزوی دیگه . اونا آرام و قرار ندارن ؛ سخت کار می کنن و همیشه بیشتر می خوان !!!
برای اجتناب از این نقص لازمه که وضعیت را به طور کامل و بدون نقص ببینن . تمام انتخاب های ما و تمام نتایجی که بدست می آوریم ؛ کامله .
کل جهان هستی کامل و بی نقصه . ما می تونیم با یه انتخاب خوب ؛ به رضایت بیشتری برسیم و یا با یه انتخاب نادرست به نتیجه ای کامل ولی پیامدی دردناک برسیم !!!
پس ما فقط می تونیم بین گزینه های کامل خودمون ؛ بهترین ها را انتخاب کنیم .
هنگامی که شرایط رو نافص می دونیم ؛ درنظرمون سایر آدما بی ارزش می شن و ما را درک نمی کنن . از همه چیز خشمگین می شیم . در واقع بازیچه ای در جهان هستی می شیم .
کمال گرایی تلاش برای زندگی در جهانی خیالیه ؛ تا به این ترتیب از تجربه جهان فعلی فرار کنیم .
ما برای تجربه جهانی که در آن ساکن هستیم نیاز به " قلب " داریم . برای اینکه جهان را کامل بدونیم ؛ احتیاج داریم که دوستش داشته باشیم .
شور و شوق را تاریخی هست
که تمام میشود
پس شوری در انداز
قبل از آنکه زمانت به سر آید.
به قدر رویایت قدم بردار…
راه،
مانند شب امرو القیس،
طولانی است؛
لیکن می رسد روزی که لیلایت
مجنون تر از مجنون شود!
چو شمع باش:
به این نیاندیش که چه کسی تو را مینگرد
یا چه کسی به دنبال نور تو راه میافتد
با خودت بیاندیش:
آیا این تمام چیزی است که من دارم؟
شعر همیشه ناقص است… پروانهها آن را کامل میکنند
و عشق،
نصحیت نیست؛
عشق به تمامی یک تجربه است!
و در پایان: با مهر همیشگی سلام بر تو.............
سلام ژاله جان . نوشته هات بسیار زیباست و از خوندن آنها لذت می برم ... ممنون
کاش واقعا انقدر ساده بود
سلام
کاش عادت کنیم که ساده ببینیم و ساده زندگی کنیم