خوشا آنان که از پا سر ندونن

با سلام سپاس و شادمانی  

معیار ما برای اینکه متوجه بشیم راهمون درسته و کارهایی که انجام می دیم رو به کمال هست ، حس و حالمونه  

گاهی حسی سبک و بسیار خوشایند داریم ، لبخند از لبمون پاک نمیشه ، همه چیز و همه کس در اطرافمون سرشار از حسی شیرین و خوشایند هستند و و و همه اینا یعنی اینکه تو در جایگاهی درست قرار گرفتی . انتخاب هات درسته و نتیجه اش هم رسیدن به سرخوشیه ، که یه معیار صحیح معنوی هست . 

ما برای خودمون معیارهای مادی می ذاریم . با کمک آرزوها و رویاهامون این کار را انجام می دیم . و البته که باید این کار را کنیم . باید فکرمون و توانایی هامون رو آروم آروم وسعت ببخشیم . ولی اگه می خوای بدونی خواسته ات مطابق با معیارهای تکامل معنوی ات هست یا نه ، باید به حست توجه کنی .... ببینی با رسیدن به خواسته ات یا حتی وقتی که در حال تلاش برای رسیدن هستی ، حالت خوبه یا نه ؟ 

حست سبک و راحته یا مدام در خستگی روحی و روانی هستی ؟  

 

گاهی با خودم فکر می کنم چطور میشه قدر این فرصت بودن رو به درستی و در همه ابعاد زندگی داشته باشیم .  

در اطرافم می بینم که خیلی ها یه بعد از زندگی رو می گیرن از سایر ابعاد زندگی غافل میشن .

اعتقاد من اینه که برای رسیدن به کمال باید تمام جوانب زندگی رو به قشنگی رشد بدیم . اگه دنبال پول درآوردن هستیم ، از خانواده غافل نشیم . مخصوصا از بزرگترهای خانواده . از خودمون و جسم و روحمون ، از وظایف انسانی و اجتماعی غافل نشیم . 

من برای اون شیوه از زندگی که فقط به یک یا چند بعد محدود از زندگی می چسبه ، اسم برتری جویی می ذارم و مشاهدات من در زندگی بهم یاد داده که آدمهای برتری جو ، اغلب یه نفر یا یه چیزی را معیار قرار می دن و می خوان ازش جلو بزنن .... پیامد این کار حس بدی رو براشون به ارمغان می آره و این کاملا طبیعی هست . حساب کنید شما روح بزرگ و باعظمت خودتون رو می خواهید با دریافتی متمرکزشده،راضی کنید . 

سعی می کنم مدام به حال و هوای خودم توجه کنم . حتی گاهی این سوال رو از خودم می پرسم که : حالا من چه حالی دارم ؟ 

گاه حس آدم کاملا لطیف و سرخوشه و گاهی سطح انرژی پایین می آد . 

آدمیست دیگر ، موجودی با هزاران اسرار زیبا و پیچیده ، گویا هنوز آنطور که باید و شاید امواج دریای روحم سرخوشی مداوم را تجربه نکرده است . گاه های زیادی از عمرم فراموش می کنم عظمت حضور در کره خاکی را

سعی می کنم ناظر بر حس و حال خودم باشم و آن چیزی که حالم را تعالی می ده ، لحظه های بیشتری از عمرم رو به خودش مشغول کنه  

بادا که برای همه ما اینچنین باشه