مونس های روحی ویدا
زندگی آرزویی است که هر لحظه از اندیشه تو می گذردمونس های روحی ویدا
زندگی آرزویی است که هر لحظه از اندیشه تو می گذردور ورهای ذهنم
باسلام ، سپاس و شادمانی
دارم بررسی می کنم هدفم از نوشتن چیه ؟ این کار وبلاگ نویسی برایم چه معنایی داره؟
راستش اصلا" هدفم پیدا کردن خواننده و جواب دادن به نظرات معمولی نیست ولی پاسخ دادن به سوالات و نظرات معنادار ، حسابی بهم انرژی می بخشه . این داستان را در وبلاگ قبلی ام بیشتر تجربه کردم ، یه همفکری خوب و مشترک سالم ؛ در اونجا حاکم بود. ولی این روزها با وجود برنامه های تلگرام و اینستا گرام ، بازار این شیوه ارتباطی ، ضعیف شده و تعداد نظرات وبم خیلی کمه . البته متن ها خواننده دارن ولی بنظر می رسه تعدادشون ناچیزه !
من براساس قانون جذب کاری را که وظیفه ام هست انجام می دم . بقول همسرم یه معلم هستم که لازمه مطالب ارزشمندی را که هر روز در زندگی تجربه می کنم بنویسم .شاید مثل کتاب مراقب مهربان ؛ دانش این لحظه من تبدیل به کتاب بشه و هنوز براش برنامه ذهنی نساخته ام باید درگیر بازار فروش بشم و روی خلاقیتم نمره بذارم که این کارها را زیاد دوست ندارم. بگذریم فعلا به این فکر می کنم که روزانه نویسی را آغاز کنم و یا شاید بازنویسی از خاطراتم که در ذهنم باقی مانده ، را آزاد کنم .
می گن نویسنده در اولین کتابی که می نویسه یه جورایی خودش را معرفی می کنه و یکی از نظرات جالبی که از نوشتن اولین کتابم بمن داده شد این بود که انگار در احساسم بغضی نهفته هست که من با یاری خداوند می خواهم این بغض را باز کنم و آسوده و راحت درباره خودم و خانواده ام بنویسم .... البته اگر ذهنم یاریم دهد و این حس غریب که در وجود ورور می کنه که اینکار را نکن ( حالا به هر دلیلی ) دست از سرم بردارد
سلام ، برای روشن کردن ذغال اگه تند تند فوتش کنی ، بور میشه ولی زود هم حرارتش میفته تنها از نفس میفتی و یه ذغال نصفه نیمه . برای روشن کردن ذغال باید آرام و مداوم فوتش کنی ( تداوم ) تا از نفس نیفتی .
سلام و سپاس بخاطر توصیه خوبتون ؛ بیاد این جمله از کتاب مهربان مراقب افتادم :
این مزه گس زندگی ، عجیب مرا قوی کرده است ،
شیرینی اش ، تبرکیست از ؛آسمانها .
ایرادی ندارد می توانم این گسی گاه تند را ، بردبار باشم .
تو شیره اش را بچش .
پس سپاس گوی